Smá kalt í dag

En elska bara þennan kulda, á vissan hátt. Þegar kellingaveikin hefur öll völd, með hita og svitaköstum, þá er svo gott að hafa kalt.

Gott á nóttunni að geta hent sænginni ofanaf sér, enginn ofn, bara opinn gluggi. Ágætt að skreppa út á svalir, léttklæddur, á daginn.

En afleitt þegar manni er kalt, þá koma engin köst 

En eyddi megninu af deginum í Kringlunni með unglingssynininum. Erindið var að fata hann upp að einhverju leiti. En stráksi er svolítið mikið spes, "Ég vil bara föt eins og ég á". Asparger rétt lýst.

  Með fortölum og innsýn í hans veruleika, tókst þó að kaupa tvennar gallabuxur og tvær peysur.

Var ekki viss að hann myndi fíla innkaupin þegar heim var komið, en er strax búinn að máta allt og fílar allt í botn.

Þetta hefur alltaf verið vandamál, að finna föt á ljúflinginn. Hann er nefnilega ofurgrannur. 17 ára ca. 165 á hæð en bara um 45 kg.

En þetta virðist vera ættgengur andskoti. Við eigum víst við þann vanda að stríða, að halda holdum. Ekki er nein átröskun á ferðinni, heldur það meðfædda mein að matur er ekki í uppáhaldi. Maturinn er bara misjafnlega vondur. Við borðum til að lifa, en lifum ekki fyrir matinn. OK, ef þú færð andköf og hneykslun, hættu bara að lesa, skoðaðu önnur blogg. Set inn greinaskil svo fólk þurfi ekki að lesa lengra.

 

Mamma mín var spurð að því "hvort ég fengi aldrei neitt að borða" þegar ég var krakki. Var að detta í sundur. Nema bumban mín hefur alltaf verið eins og hjá þeim vannærðu, stór og kringlótt.

Ekki batnar bumban, þegar eigandinn er kominn á miðjan aldur+

Samt, að vera lítil og nett, ljóshærð.... enn. Allir útlimir grannir, en með bumbu sem sæmir ríkum þjóðhöfðingum